Schrijven is schaven
Wat ik in al die jaren wel geleerd heb is dat je eindeloos kunt blijven schaven aan een tekst maar soms is het gewoon klaar, af en goed genoeg.
Voor de krant vormt zich tijdens mijn interview al een opbouw en structuur in mijn hoofd van waaruit ik gewoon ga schrijven, heen en weer bladerend in mijn aantekeningen want mensen vertellen hun verhaal over het algemeen niet gestructureerd. Al schrijvende ontstaat er een evenwichtig geschreven tekst met een goede structuur en opbouw, logischer indeling, bruggetjes tussen de ene en de andere alinea. Soms gooi ik een alinea om, koppel ik het weer aan een andere en blijf schaven tot het in mijn ogen redelijk perfect is. De kop heb ik soms al direct maar veelal ontstaat het terwijl het verhaal zich vormt onder mijn vingers op het toetsenborden dan nog moet ik het soms weer aanpassen om het passend te krijgen in het stramien van de krant. Eigenlijk bouw je een tekst, of componeer je deze en het schaven is nodig om het te perfectioneren.
Voor de krant vormt zich tijdens mijn interview al een opbouw en structuur in mijn hoofd van waaruit ik gewoon ga schrijven, heen en weer bladerend in mijn aantekeningen want mensen vertellen hun verhaal over het algemeen niet gestructureerd. Al schrijvende ontstaat er een evenwichtig geschreven tekst met een goede structuur en opbouw, logischer indeling, bruggetjes tussen de ene en de andere alinea. Soms gooi ik een alinea om, koppel ik het weer aan een andere en blijf schaven tot het in mijn ogen redelijk perfect is. De kop heb ik soms al direct maar veelal ontstaat het terwijl het verhaal zich vormt onder mijn vingers op het toetsenborden dan nog moet ik het soms weer aanpassen om het passend te krijgen in het stramien van de krant. Eigenlijk bouw je een tekst, of componeer je deze en het schaven is nodig om het te perfectioneren.